Seray Sayar LEVENT

Umut, Sizi Var Eder… Bu aralar hepimiz de bir bezginlik, bıkkınlık, geleceğe dair umutsuzluk bütün benliğimizi sarmış durumda… 65 yaş üstünün sınırlı özgürlüğü, gençlerin zaten var olan gelecek kaygılarının üzerine derslere katılamaması, yakınlarımızın salgından dolayı ölümü, sıkıntıları ve bu salgının bizde yarattığı türlü psikolojik sorunlar… İyide toplum olarak umudumuzu kaybetmeye başladıkça kitlesel patlamayı nasıl önleyeceğiz? Bana kalırsa bizi yönetenlerin önce ekonomik refahımızı ve bu sorunla nasıl baş edilmesi gerektiği konusunda kafa yormalarını beklerken, sahnelerde atışmaları… Yarın bir gün yönetecekleri toplumun kalmayacağının farkında olmadan koltuk sevdalarını takip edip duruyoruz. Ve bunun yanında salgın önlemleri adı altında şeriatın ayak seslerini duyar gibiyiz… “Sigara içmeyin” diyenler, nerede içilmesi gerektiğini göstermediği, sokağa çıkma sıkıtlamaların da marketin alkollü içecek satmadığı,”kapatın iş yerlerinizi” diyerek beş k

Bizi Biz Yapan, Etmenler. Hayatımız insanlarla ve sosyal ilişki ağlarıyla çepeçevre sarılı geçer. İnsanlar arası ilişkilerin sevgi ve aşktan cinayet ve soykırıma uzanan, aydınlık ve karanlık türlü türlü yüzleri vardır. Bireyler bazen bir hedefe ulaşmak için bilinçli ve planlı olarak saldırganca davranışlarda bulunurlar,; bazense saldırganlıkları anlık tahriklerin sonucudur. Her iki durumda da saldırganlık ve şiddete başvurmanın temel sebeplerinden biri bireyin ulaşmaya çalıştığı bir hedef konusunda kendini engellenmiş hissetmesidir. Saldırgan davranışların kökenlerini öğrenmek için sorulan “saldırganlık doğuştan mı gelir, yoksa sonradan mı öğrenilir” sorusunun yanıtı “her ikisi de”dir. İşbirliği ve Yardım: İşbirliği bireylerin ve grupların refahını arttıran, toplumların gelişmesi için hayati önem taşıyan bir olgudur. İnsanların başkalarına güvenmesi, Onların üzerlerine düşeni yapacağından şüphe duymaması işbirliğini arttıran kilit faktörlerdendir. Yardı

Zoom Zoom Kardeşle Sınavımız… Evet, hepimiz yeni normalleşen hayata bir şekilde ayak uydurmaya çalışıyoruz. Akdeniz insanına çok aykırı olan bu yaşama nasıl ayak uyduracağız, bilemesek de galiba elimizden geleni yapmaya gayret ediyoruz. Büyüklerimize, çocuklarımıza doya doya sarılamamanın, cenazemize, mutlu günlerimize katılmamanın burukluğunu yaşayarak bu süreçleri atlatmaya gayret edeceğiz. Eskilerin bir lafı vardır. “Ölümün de Allah hayırlısını versin” bu lafı ben çok kullanırken eşim dostum bu durumu garipserdi ve “ölümün de hayırlısı mı? Olur” diyerek tepki verirlerdi. Evet, ölümün de Allah hayırlısını versin. Galiba, artık bu lafın ne anlama geldiğini hepimiz acı bir şekilde öğrenmiş olduk. Sosyal ilişkilerimizle birlikte değişen bir olayda uzaktan eğitim ve bitmeyen zoom toplantıları. İşte, benim kâbusum olan meseleye geliyorum şimdi… Kabul ediyorum artık, çok uzakta ki insanlarla bile toplantı yapmak, gidemediğin kurslara ya da eğitimlere gitmek k

İnce Topuklarınızı da Almışız Erkekler… Şimdi “ince mince, topuklar da nereden çıktı?” Demeyin. Bu kadar sıkıntıların arasında farklı konularla kafamızı dağıtmazsak, vay halimize… Bilmem sizlerde durum nasıl? Ancak benim uyurken bile düşünen bir beynim var ve bazen beni yorsada yazı yazarken işime yarıyor. Nereden aklıma geldi bilmiyorum, belki çok heves edip de giyemediğim topukluların özlemini yaşıyorum. İmreniyorum, o topukluların üzerinde kuğu gibi yürüyen, keklik gibi seken kadınlara, hiç öyle olamadım. Her heves edip giydiğimde ya ayağımı sıktılar ya da sünnetli çocuklar gibi yürüdüm. İşte, uyku sırasın da birden topuklu ayakkabılar geldi aklıma, böylelikle bu yazının taslağı gece uyurken hazırlanmış oldu. M.Ö. 200'de topuklu ayakkabı dünyasına Romalılar, aktörler için ahşap ve mantardan yapılan platform tabanlı ayakkabı üretilmiş. 1600'lü yıllarda ise, topuklular at sürerken ayakları üzengide tutmaya yardım etmesi için erkek ayakkabıların