Seray Sayar LEVENT

Çiçeksiz Bir Karnaval… Çok eskilerde karnaval, panayır, kermes, festival adına ne demek isterseniz isteyin, halkın dâhil olduğu toplu etkinlikler gerçekten halkın etkinliği olurdu. Özellikle O günleri beklerdik yöresel el işleri, takılar, çeyizlikler ya da yöreye ait tatlara daha uygun fiyatlarla sahip olmak için. Bilirdik ki bu tür organisazyonlarda her şey daha uygun fiyata satılır ve yöre halkı kazancını da sağlardı. Özellikle bu tür etkinliklerin en önemli nedeni insanların kendini, yaptığı ürünü tanıtma çabalarıydı . Yani anlayacağınız bu tür organizasyonlar üreticiden tüketiciye küçük karlarla satış yapılan alıcının da üreticiyi hatırlayacağı ve yöre halkının özellikle kadınlarının ufakta olsa kazanç sağladığı yerlerdi. Seneler önce ilk karnaval başladığında güzel Adana’m misler gibi turunç, portakal çiçeklerinin kokularıyla gençlerin kendini gösterdiği, yöre kadınlarının elceğizleriyle yaptıkları yemekleri ya da el işi örgülerinin sergilendiği, herkesin

Bank Street Yaklaşımı… Bugün sizlere Türkiye’nin yaşadığı kaoslardan, Çanakkale Zafer’in de açılan ne hayrını göreceğimizi bilmediğim köprüden, Rusya-Ukrayna’da ki savaşla birlikte, dünya ülkelerinin taht kavgasında, onca ölen masum insanlardan, işsizliğin olduğu söylenirken özellikle bizim sektörde iş beğenilmediğinden, sağlık sektöründeki kavgadan gürültüden, salgının aynı hızla devam ettiğinden, yoksulluğun artık tabanın dibini gördüğünden, ne gariptir ki bunca sıkıntının peşine maddi kaygısı olmayıp,yoksul için perişan olup onların haklarını savunmaya çalışanlardan, indirim var diye neredeyse birbirini boğazlamaya çalışıp bir Türk’ün yapmayacağı davranışları göstererek kültür değişimine uğrayan halk kitlesinden, her şeye rağmen Nevruz gibi güzel bir Türk geleneğinin unutulmadığını görmekten ya da Down Sendromu farkındalık günün de en azından unutulmadığı ve ailelere manevi destek de olsa paylaşımlarla farkındalık yaratılma çabalarından… Bütün bunların hiç birini bugün yazmayaca

Giden gitsin hemi... Bu yazımı telefonumla bir hastane odasında yazıyorum. 10 gündür annemin refakatçısıyım. Burası bir araştırma ve uygulama hastanesi. Bu annemin ikinci ameliyatı plastik cerahii de yatıyoruz. İlkin de yüksek tansiyonu olan annem su kaybından dolayı neredeyse ölüyordu. Bu sefer profesyonel refakatçı olarak vaziyeti ben devraldım nihayetinde çok fazla hasta baktığım için işin ehli oldum. İlk ameliyatta kız kardeşim ve gelinimiz anneme refakat etmişti doğal olarakta hemşireler ne dedilerse yapmış bizimkiler, sonuç kalp ve damar bölümündeki doktorların müdahalesiyle tekrar hayata tutundu benim anacığım. O yüzden ben buradayım niye mi bunları anlatıyorum? Hani birileri "giden gitsin" dedi ya... Var olanlarda yaşanan bu sıkıntıları görünce gittiklerinde nice olur halimiz diye düşünmeden edemedim. Bu bölümde sadece iki doktor ve yanlış saymadımsa toplamda 6 hemşire var gerisi ya yeni mezun ya da stajer. Bebeler daha tansiyon bile ölçmede sıkıntı yaşıyor düşünün a

Senin bir dalın özgürlüktü… Kaç zamandır zeytin ağaçlarının maden sahasında olduğu ve yerlerinden kesileceği/söküleceği konuşuldu durdu.Bakanlık açıklamalar yaptı .Ağaçların kesilmeyip başka yere taşınacağı ve tutmayan ağaçların yerine 5 fidan ekileceğini maden şirketin bunu yapma sözü verildiği falan filan… Evet, eğer ülke geleceği için böyle uygun görülüyor ve önemliyse, ayrıca dedikleri gibi bir plan varsa anlamadan dinlemeden patırdanın anlamı yok bence… Peki, gerçekten böyle mi? Birden geçen sene yaşadığımız felaketler geldi aklıma, hani her yanan ağacın yerine fidanlar dikilecekti, sizlerin bilgisi varsa ne ala ancak böyle bir haber gözüme hiç çarpmadı. O yüzden bakanlığın açıklamaları çok samimi gelmedi bana. Ayrıca neden sürekli halkın tarım alanları istila ediliyor ve bunun sonunun açlık, kuraklık, başka ülkelere bağımlı olarak yaşam olduğu, biline biline… Siyasete aklım ermez ancak burada bir tersliğin olduğu hepimiz tarafından görülen gerçek. Zeytin denilince aklıma il