Seray Sayar LEVENT

Medeniyetin Beşiğini Salladık Da Geldik… Nasıl bir başlık oldu bu yahu! Komik hem de çok komik bir başlık oldu. Bloga yazı yazmanın en güzel keyfi bu, birileri çıkıp da belki yılda bir kere yazı yazıp düşünürlerin sözlerini paylaşırken ki kendinden hiç bir şey üretmeden dönüp size şurasını değiştirdim burasını değiştirdim yok bu yazı işime gelmedi diyerek ahkâm kesemiyor. Anlayacağınız sonsuz özgürlük! Ağada benim paşa da. Evet, bu hafta sonu “hadi” diyerek yeni kurulan Midyat lions Kulübü’nün kuruluş gecesine gittik. Neşeli ve andan zevk almasını bilen bir ailem var şükür, her zaman olduğu gibi görevi eğlenceye, gezmeye çevirdik. Gidip de gezmemek olur mu? Mardin, Midyat, Kızıltepe, Urfa yani minik bir Güneydoğu gezisi… Mardin’i ve ilçelerini daha önce görmemiştim Güney ve İç Anadolu il ve ilçelerini önceden gördüğüm için buraları görünce “hadi beee!  Haberler de çıkanlar buralar mıydı?”  dedim. Ben kırık dökük terörden dolayı hasar görmüş bölgeler beklerken o

Alooo ! Bir Bardak Çayın Var Mı? Çevreniz de kaç kişi olur olmaz bir saatte “aloo bir bardak çayın var mı?”  dedi hiç düşündünüz mü?  Ya da sadece “sesini duymak istedim hepsi bu!”  diyerek her sıkıntısına rağmen sizi düşündüğünü hissettirdi? Bir günaydın mesajı ya da iyi geceler ne önemsiz görünüyor değil mi? Aslında çok önemli, “ben seni düşündüm, aklımdasın” demenin bir şeklidir. Ya da  “özledim” diyemez bazen karşınızdaki. Bütün bu iletişim şekillerinin tek nedeni önemsediğiniz insana verdiği değerdir. Hiç sanal sohbet sitelerinin neden bu kadar yoğun kullanıldığını ya da sanal flörtlerin artık gerçek yaşamın önüne bile nasıl geçtiğini hiç düşündünüz mü? Genel de kimi görsem sorarım… Neden? Hayatında seninle yol yürüyen bir insan var, neden? Neden, neredeyse tuvalet dışında her yaptığını özellikle twittır da paylaşırsın? Ve nasıl hiç görmediğin bir insana sadece sosyal medya paylaşımlarından yola çıkarak âşık olabilirsin? Evet, yanlı

Konuşamasam da   Yazmayı hala Beceriyorum!!! Herkese merhaba! Ara verdim farkındayım. Olsun özlemler her zaman kıymetlidir. Evet, biraz sağlık sorunları, biraz iç dünyamla hesaplaşmam. Aaa bu arada oğluşumda askere gitti artık asker anasıyım. Allah herkese böyle tatlı ayrılıklar versin. Bir ameliyat geçirdim dostlar, ses tellerimden. Çevrem ne çok geveze olduğumu bilir. Hiç susmam hep konuşurum o yüzden hala geyik yapanlar eksik olmuyor. Bir süre konuşmam yasak zaten istesem de sesim çıkmıyor ama ben de çare tükenmez yazan insan çare mutlaka bulur bol bol yazışarak işimi hallediyorum… Ama Allah kimseyi hastalıkla terbiye etmesin   ve herkes tez zamanda şifa bulsun.. Tabi ki anlatacağım konu benim ameliyatım değil. Sesi çıkmayan bir insanın toplumda yaşadığı sıkıntıları ve gerçekten engeli olan bir insanın neler hissettiğini birebir yaşayarak gördüm, öğrendim. Anlayacağınız yine bir deneyim sonucu tecrübemi sizle paylaşıyorum “Ne saçma bir kafam var   “ diye

Önce Arkadaş Olsanız Nasıl Olur? Bu ara yazı yazarken ne yazacağımı bilemez oldum. Bir arkadaşım ‘‘yazı ya da şiir yazıyorsan acıyla, mutsuzlukla beslenmezsen yazamazsın’’ derdi. Galiba doğru dermiş. Kendi kendime verdiğim karardan mutluyum artık ne acıları ne de mutsuzlukları yüklemekten vazgeçtim geçmesine ama bu sefer de     şöyle geniş geniş öfkemi kızgınlığımı yazamıyorum. Yazacak çok konu var onu da aileme söz verdim ‘‘çıkıntı olmayacağım’’ diye yazamıyorum.Çocuk gelişimi eğitimi de bazen kendini tekrarlıyor…. Amma… Ben huzurlu ve mutluyum bu da işin güzelliği, eğer kangren olmuş aslında çoktan kesilmesi gereken bir kol varsa tavsiyemdir kesin gitsin, hastalıklı kol bir süre sonra bedeninizi sarmaya başladığında sizi siz olmaktan çıkmaya başlıyor ve hastalığın hızla bedeninizi ruhunuzu yok ettiğini çürüttüğünü geç fark ediyor ya da hiç edemeden yok   olup gidiyorsunuz. Kısacası bazı kalpler vardır siz ne kadar o kalbi güzelleştirmek, iyileştirmek isterseniz