İYİ Kİ, SEÇİM VAR…

Şu zaman ne çabuk akıp gidiyor değil mi?

İşte bir bayram daha geldi. Lakin bu bayram diğer bayramlardan çok farklı, hepimiz seçim telaşındayız. Ne olacak, nasıl olacak? Derdindeyiz.

Öyle artık önemseniyor ki, insanlar tatil planlarından bile vazgeçti. Ben bile her yıl yurt dışı seyahat yapan bir insanım Adana sıcağında bakalım nasıl geçecek bu yaz. Şaka şaka zaten biz amele kısmı hep burada Şehrin nöbetçisi olarak fazla mesai yapmaya hazırız. Hep imrenirim zaten tatil planları yapanlara hayatımda bir kez tatil planı yaptım o da yukarıda ki gülerek “yap sen planını hayırdır nereye gidiyorsun” dedi.O gündür bugündür mümkünse anı yaşamaya başladım.

Biliyor musunuz? Tatil derken acaba iktidar partisi doğru mu? Söyler.

Bizler refah içindeyiz de sadece ben ya da benim gibiler mi etkileniyor bu durumdan.  Bak şimdi kendime kızdım ne iş bilmez bir kadınım şu refahlığı bir ben hissedemedim kim bilir belki de etrafımdaki ikiyüzlü sahtekârlar namertler yüzünde hislerimi de mi kaybettim…

Niye bu tatile takıldığıma gelince yokluktan, sıkıntıdan bahseden bir Ülkenin evlatları nasıl da ciddi paralara neden olan tatil ya da buna benzer harcamalara bütçe ayırabiliyorlar. Demek ki, benim Ülkem de her şey yolunda.

Bayram tatilinde bir yere gidemediklerine kahrolan o kadar çok insan var ki etrafımda sadece hayretle bakıp gözünü seveyim şu seçim diyorum.

Bizlere küçükken yeni elbiseler alınır,onlarla mutlu olurduk.Arife günü mezarlığa gider atalarımıza dua eder,duadan sonra Allah ne verdiyse mezarlıkta ruhlarına yiyecek dağıtılırdı.Gitmişken mezarlıkta herkese bir de Fatiha okurduk.Ertesi günü  namaza gidenleri bekler sabah hep beraber kahvaltımızı yapardık.Çocuktum boy boy sıraya girer büyükten küçüğe el öpülür harçlıklarımız alınırdı.Harçlık da öyle bahşiş verilir gibi verilmez ya mendil arasına  ya da çorap içine konurdu.Bu işler tek ev ahalisi için olmaz yakın komşularda aynı şekilde bayram harçlıklarımızı verirdi.Sonra elimize bir torba geçirir kapı kapı  el öper şeker toplardık.Akşamına da zaten ciddi bir karın ağrısıyla kıvranır ama anacığımız vızır vızır “ben size söylemiştim” diyerek azarlamaz “geçer biraz dinlenin” derdi.

Çünkü bilirdi ne derse desin biz o işi yapacak bütün ne varsa yiyecektik ve bir kez çocuk olacağımızın da farkın daydı. Ben mahalle, köy, kasaba kültürünü bilmem anlayacağınız apartman çocuğuyum ayrıca şunu da belirtmek istiyorum Amerikan Konsolosluğunun yan apartmanında oturunca komşularımızın çoğu Amerikalıydı ama o gün onlar da bizden olur ve Türkiye de olmayan türlü türlü şekerlemeleri bizlere verirlerdi bizlerde onların bayramlarında onlara ayak uydururduk.

Yani bazı kesimin burjuva dediği çocuklardandım ama asla burjuva gibi yaşamadım. Töremi geleneğimi ailem her zaman yaşattı bana.

Biliyor musunuz? Bizim ailede bu anlattığı gelenek hala sürüyor. Haliyle hayat şartlarından dolayı belki bazen hep beraber olmazsak da kaç kişi kaldıysak aynı seremoniyi yapmaya devam ediyoruz.

Hani gelenek göreneklerimizi unuttuk artık küçük büyük saygısı falan filan kalmadı deniyor ya!

İşte bu olumsuzluğun nedenini önce kendimizde arayalım.

İyi ki, seçim zamanına rastladı bayram, en azından belki mecburen evin de oturanların aklına eski bayramlarda ne yaptıysak gelir ve nostaljinin zevkini çıkarırlar.

Bu arada Babalar Günü’de bu hafta baba kıymetlidir unutmayın, bir evladın ilk kahramanı dağıdır, o özeldir her ne kadar sizce babalık yapmasa da garip duygu. Üzmeyin birbirinizi özel günler bir toplumu birleştiren en büyük, en özel değerdir. Değerlerimizi kaybettiğimiz sürece bizi koyun gibi güden çok olur. Büyüklerinizin değerini onları kaybedince değil yaşarken bilin.

Babalar Günün de ve Bayram da ben mi ne yapacağım..Eğer yukarıdaki buna müsaade ederse önce babamın ve çocuklarımın babasının kabrini ziyaret edeceğim bakalım hala yerlerin de duruyorlar mı?  Daha sonra da beni büyüten babamın elini öpmeye gideceğim kim bilir belki birkaç kuruş harçlık verir…

Şimdiden herkesin Babalar Günü ve Ramazan(Şeker) Bayramı Kutlu Olsun…

Her zaman olduğu gibi hoşça kalın,akıl sağlığınızı korumaya çalışın!