Biz bir toplanıp gitsek mi?
Biz
bir toplanıp gitsek mi?
Hava mis…
Gökyüzü başka bir mavi…
Sabahları bol oksijeni içime çekip… Her gün yaylada
uyanıyormuşum hissiyle, sabaha günaydın diyorum,
Kuşların bu kadar net sesini duymamıştım hiç…
Doğruysa, ozon tabakasının en büyük deliği kapanmış,
Balıklar ve hatta yunuslar korkusuzca engin denizin
maviliğin de dans eder olmuşlar,
Denilen o ki havadaki oksijen oranı çoğalıp, sular
temizlenmeye başlamış,
Sokak hayvanları, karınları doyduktan sonra, efe efe
meydanlarda gezeliyor,
Anlayacağınız biz tabiatı asıl sahiplerine vermiş
durumdayız.
Bir taraftan da dağılmış olan aile anlayışı, tekrar
toplaşmaya başladı. Analar babalar evladın, ailenin, atanın kıymetini tekrar
hatırladılar…
Bu virüsle, çok fazla Latince kelimeler bile
öğrendik, pandami,enfekte, vantilatör,entübe gibi, bir çok Latince terim. Zaten
her şeyi yarım yarım bilip satmayı seven bir millet olunca, biz sağlıkçılara, böyle
giderse akıl bile vermeye başlarız. Malum çocuğu olan çocuk
gelişimci,dedikoduyu seven psikolog,eşin doktor-avukatsa en bilgin meslek
mensubu oluveririz.
Yaşlılarımızı korumaya çalışıyoruz, bebelerimiz ve
diğer bütün canlılar bu virüsten pek etkilenmiyor.
20 yaş ile 64 yaş arası da her zorluğa,geçim sıkıntısına rağmen ‘‘evde
kal’’ çağrısına uymaya gayret ediyor…
Her gün demeç veren yöneticimiz de ‘‘her şey yolunda’’
diyor. Daha ne, belamımızı mı istiyoruz? Bir elimiz yağda bir elimiz balda, ne derdiniz
var dışarı çıkıyorsunuz. Anlamadım ki, aç mısınız açık mısınız? Ne istediniz de
vermediler!
Salgınla doğa, kendine gelmeye başladı. Hayvanlar, çocuklar
mutlu ve sağlıklı. Parası olanlar da çalışmak zorunda olanlara ukala ukala
veryansın etmeye devam ediyor. Zaten bizi yöneten kimlerden oy alacağını
hesaplamış. ‘‘Ortada kalanın canı çıksın’’diyor.
Daha önce korona için ‘‘helal olsun herkese eşit
davranıyor’’ diyordum. Yok, vazgeçtim, hiç de eşit davranmıyor. Tamam, doğa, çocuklar,
hayvanlar çok önemli amenna, onlara torpil geçsin kabul, kabul de…
Be! Kardeşim,
burada da zengin fakir diye ayırmayaydı iyiydi…
Aslın da biz bir toplanıp gitsek mi?
Nasıl olsa, her pisliği başımıza getirenler yine
torpilli, bizi de insan yerine koyan yok. Tek umudumuz da çocuklarımız kaldı. Artık
tabiat anayla, evlatlarımız gerekeni yaparlar…
Ne demişler ‘‘tarafız olanlar bir gün bertaraf olurmuş’’
Şimdilik her zaman olduğu gibi hoşça kalın, akıl ve
beden sağlığınızı korumaya çalışın!
Yorumlar
Yorum Gönder