Adaleti Araken...

Adaleti Ararken… Bu yazımı Adalet Bakanlığının bir yarışması için yazmıştım, “ha…” deyince, özellikle konu verilmişse yazmak benim için hiç kolay olmuyor. O yüzden yetiştiremedim ancak sizlerle paylaşmak istiyorum. Yarışmayı kız kardeşim gösterdiğinde “ne güzel bir konu seçilmiş” diye düşündüm. Öykü yazmak ya da deneme yazısı yazmaktan ziyade kendimce köşe yazarlığı yapma gibi bir hobim var o yüzden, ne çıkacak bu yazıdan, hangi kategoride değerlendirilecek pek bilemedim ancak içimden geldi ve bana göre duyguların tek ifadesi olabilecek iletişimi kullanmak istedim. Evet, “ Bir Ömür Adalet Uğruna” Aslında adaleti ararken, adil davranmaya çalışırken ne çok adaletsizlik yaptığımızı düşündüm bu başlığı gördüğümde. Adaletli davranışlarımız kime göre neye, göre adildir? Elbette ki bu göreceli kavramı yasaların adaletiyle sınırlama anlamında kullanmadım. Yasa, tekdir ve değiştirilemez. Ya, içimde ki adalet duygusu? Hep şunu düşünürüm, önce kendimize adil miyiz? Sizce kendimize adil davranabiliyor muyuz? Doğarsınız ve seçemediğiniz aile içinde büyümek için gayret ederken, aslında doğuşunuzdan gelen karakterinizle hiç uyuşmayan ailenizin size öğrettiği davranış ve tutumlarla büyürsünüz… Öğrenci olursunuz, yine pek seçme şansınız olmayan bir çevrenin içine girersiniz ve öğretmenleriniz ne derse onu yaparsınız… İş güç sahibi olursunuz, amirleriniz ne derse o olur ya da kendi işinizi yaparsınız ki o zaman amirleriniz bir değil bin olur… Evlenirsiniz eşiniz, çocuklarınız sizin hükümdarınız olur. Onlar için düşünür, onlar için yaşarsınız... Ülke yönetilir, bu dahil olmadığınız yönetimin içinde doğru yanlış kavramı birbirine karışırken topluluk ne derse o yola yönelirsiniz… Seversiniz, aşık olursunuz ve aileden gelen kodlamayla kendinizi unutursunuz kul köle olursunuz karşıdakine, takii size verdiği karşılık, tavan yaptırdığınız egonun ezici kuvveti hissedene,köle artık sahibine itaat etmeyi bırakana kadar… Sahi biz hiç kendimize adil olabildik mi ki? Adaleti aramayla uğraştık yüzyıllardır. Adaletsizlik yapana biz çanak tutmadık mı? “Bir ömür adalet uğruna” mücadele ederken, aslıda önce kendimize adil olmayı öğrenmenin peşindeydik bana kalırsa. Bir gün kendimize adil olmayı becerebilirsek, emin olun bir ömür adaletin sağlanması için bu kadar emek sarf etmez ve bunca yaşanan adaletsizliğe işte o zaman “dur” deme gücünü elde ederiz. Aramız da kalsın ben kendime hiç adil olmadım ki başkaları benim için adil davransın… Sahi… Siz yaşamın hangi tarafındasınız? Şimdilik her zaman olduğu gibi hoşça kalın akıl ve beden sağlığınızı korumaya çalışın! Seray LEVENT ÖZGECAN ÇOCUK YUVASI ve KULÜBÜ 1505647430754_IMG_1894.JPG ‪0322.4582496-4583053‬ http://www.ozgecancocuk.com http://www.facebook.com/ozgecancocuk